(ὑπό ἀδελφοῦ Διονυσίου Κυπριώτη, μαθηματικοῦ καί διευθυντοῦ Δημοτικοῦ Σχολείου)



Ἄρση τῶν ἀναθεμάτων ὡς πράξη τῆς Ἐκκλησίας δέν ὑφίσταται. 

Δέν ὑπάρχει τέτοιο πράμα. 

Ἄσε πού δέν ἔχει καί νόημα. 

Καί ὅταν χρησιμοποιεῖται ὁ ὅρος, μόνο ἐντός εἰσαγωγικῶν μπορεῖ νά χρησιμοποιηθεῖ, ὡς καταχρηστικός ὤν.  Τά ἀναθέματα, γι’ αὐτούς πού ἔχουν πέσει σέ αἵρεση, (διαστρεβλωτική & κακόβουλη καί ἀντορθόδοξη διδασκαλία), φανερώνουν, ὅτι αὐτή ἡ διδασκαλία, αὐτή ἡ θεώρηση τέλος πάντων της διδασκαλίας τοῦ Κυρίου εἶναι ἐσφαλμένη, ἐπικίνδυνη, κακόβουλη, διεστραμμένη καί ἄρα καταδικαστέα καί ἀπορριπτέα. Γι' αὐτό καί καταδικάζεται, ὥστε νά ἐνημερωθοῦν οἱ πιστοί καί νά φυλάγονται.

Καί ἡ ἐκκλησιαστική καταδίκη γίνεται μέ τήν ἐπιβολή ἐπιτιμίων, (ἀναθεμάτων), δηλαδή, βγαίνει ἀπόφαση Συνόδου (Οἰκουμενικῆς, Πανορθόδοξης) πού δημοσιεύεται καί καταδικάζει τήν ἐν λόγῳ διδασκαλία ὡς αἵρεση, (αὐθαίρετη ἑρμηνεία μέ ἐπικίνδυνες συνέπειες γιά τίς ψυχές τῶν πιστῶν, πού τούς ἀπομακρύνει ἀπό τήν ἀληθινή διδασκαλία καί τήν ὁδό τῆς σωτηρίας). Καί ἡ ἰσχύς τῶν ἀναθεμάτων εἶναι αἰώνια.

Συνεπῶς, ἄν μία διδασκαλία εἶναι ἐπικίνδυνη, πῶς θά ἄρεις (θά σηκώσεις) τά ἀναθέματα πού ἔχεις ἐπιβάλει σ’ αὐτούς πού τήν διατύπωσαν; Μήπως μία τέτοια διδασκαλία θά πάψει ποτέ νά εἶναι βλαβερή; Ὁ Παπισμός π.χ. εἶναι μία τέτοια διδασκαλία. Σημαίνει, ὅτι αὐτός ὁ τρόπος προσεγγίσεως τοῦ θείου λόγου εἶναι ἐσφαλμένος. Πάει καί τελείωσε. Ἄλλο πρᾶμα εἶναι, νά ἀλλάξουν γνώμη ὅσοι τόν ἀκολουθοῦν καί νά ἐπιστρέψουν στήν ἀλήθεια. Αὐτό γίνεται. Καί τότε, μιλᾶμε γιά ἐπιστροφή, γιά μετάνοια τῶν αἱρετικῶν. Ἡ αἵρεση ὅμως εἶναι μία κατάσταση. Δέν ἀλλάζει. Λέμε, ὅτι αὐτή ἡ διδασκαλία εἶναι ἐσφαλμένη, φυλαχτεῖτε. Ἡ διδασκαλία δέν διορθώνεται. Ἁπλῶς χαρακτηρίζεται, καταχωρεῖται καί γνωστοποιεῖται πρός προφύλαξη καί σωτηρία τοῦ ποιμνίου εἰς τό διηνεκές. Ἄρα, ἄρση τῶν ἀναθεμάτων ἐπί αἱρέσεως εἶναι ἄνευ νοήματος. Προσκρούει στήν κοινή λογική.

Τώρα, ἄν τά ἀναθέματα ἔχουν πέσει στά κεφάλια προσώπων, (κυρίως τῶν ἀρχηγῶν τῶν αἱρέσεων), τότε αὐτοί παύουν νά εἶναι μέλη τῆς ἐκκλησίας. Στήν οὐσία ἀκυρώνεται τό βάπτισμά τους. Δέ θεωροῦνται πλέον χριστιανοί. Καί ἡ ἐκκλησία πολύ σπάνια προχωράει σέ ἀναθεματισμούς προσώπων, πολύ σπάνια ἀφορίζει. Καί αὐτό τό κάνει ὄχι γιά νά τιμωρήσει, ἀλλά γιά νά ἐνημερώσει τό πλήρωμα, ὅτι τό συγκεκριμένο ἄτομο ἔχει μόνο του καταστήσει τόν ἑαυτό του ἐχθρό τοῦ Χριστοῦ καί τῆς Ἐκκλησίας, καί οἱ πιστοί νά φυλάγονται, καί νά μήν τό ἀκολουθοῦν, παρά τά ὅσα λογικοφανῆ λέει.

Ἄν, τώρα, ὁ ἀφορισμένος αἱρετικός μετανοήσει καί ζητήσει νά ἐπιστρέψει στήν Ἐκκλησία, τότε ἡ Ἐκκλησία, ἀφοῦ ἐξετάσει μέ προσοχή τήν ὅλη στάση του, τήν εἰλικρινῆ μεταμέλειά του καί διάθεση, μπορεῖ νά τόν δεχτεῖ, ἀλλά πρέπει νά (ξανα)βαπτιστεῖ ἤ νά μυρωθεῖ ἤ, τέλος πάντων, μέ διάφορους τρόπους νά οἰκονομήσει τήν ἐπιστροφή του, ἀναλόγως τῶν συνθηκῶν πού ἐπικρατοῦν, ὅπως μπορεῖ κανείς νά δεῖ, μελετῶντας τήν ἐκκλησιαστική ἱστορία καί τά Πρακτικά τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων καί τούς τρόπους πού κατά περίπτωση ἡ Ἐκκλησία δέχθηκε τήν ἐπιστροφή τῶν πεπλανημένων.

Συνεπῶς οὔτε καί ἐδῶ ἔχουμε ἄρση τῶν ἀναθεμάτων. Τό ἀνάθεμα ἀκύρωσε τό βάπτισμα καί γιά γίνει ἡ ἐπιστροφή πρέπει νά γίνει καινούργια ἐκκλησιαστική πράξη.

Ἄρα, συνοψίζοντας, ἔχουμε νά ποῦμε πώς:

Ὁ ὅρος "ἄρση ἀναθεμάτων", σημαίνει τά ἑξῆς δύο ἁπλᾶ πράματα: Ἤ ἡ ἀρχαία Ἐκκλησία πού ἐπέβαλε τά ἀναθέματα εἶχε λάθος ἤ ἡ σημερινή Ἐκκλησία πού τά σήκωσε (τά ἦρε, ἔκανε ἄρση) ἔχει λάθος.

Δηλαδή, ἤ οἱ παλαιοί Πατέρες καί οἱ Οἰκουμενικές Σύνοδοι πού ἐπέβαλαν τά ἀναθέματα στίς αἱρέσεις καί στά κεφάλια τῶν αἱρεσιαρχῶν ἔπραξαν σωστά ἤ οἱ σημερινοί δεσποτάδες καί πατριάρχες τοῦ Νέου Ἡμερολογίου πού τά σήκωσαν ἐποίησαν καλῶς. Κάποιος ἀπό τούς δύο ἔχει δίκιο κι ὁ ἄλλος ἄδικο. Οἱ δυό Ἐκκλησίες δέν συμφωνοῦν.

Ποιά ἔχει δίκιο;

Ἡ παλιά ἤ ἡ νέα;

Ἡ δουλειά ξεκίνησε τό 1965 μέ τήν "ἄρση" τῶν ἀναθεμάτων κατά τοῦ Παπισμοῦ. Ἀναθέματα πού εἶχαν θεσπιστεῖ ἀπό τόν 11ο αἰῶνα. Καί σιγά-σιγά τό πράμα ἄρχισε νά παίρνει διαστάσεις, νά ἀπλώνεται καί νά ἐπεκτείνεται, ἄτυπα ἤ ἐπίσημα, ὑπόγεια ἤ ὁλοφάνερα, σέ ὅλο τό φάσμα τῶν αἱρέσεων, (καί τά κατ' αὐτῶν ἀναθέματα ἀπό ὅλες τίς Οἰκουμενικές Συνόδους), μέ ἀποτέλεσμα, σήμερα, οἱ σύγχρονοι καί μοντέρνοι ἱερωμένοι καί θεολόγοι, ὄχι μόνο νά μήν βλέπουν τίποτα κακό σ' αὐτές, ἀλλά ἀντιθέτως νά προβαίνουν καί σέ περαιτέρω ἀναγνωρίσεις, ἀδελφοποιήσεις, συμπροσευχές, συλλείτουργα καί διαφόρων εἰδῶν "ἀγάπες".

Ἡ κατάσταση, βέβαια, εἶναι πολύ χειρότερη ἀπό ὅ,τι φαίνεται, διότι δέν ἔχουμε μόνο "ἄρση ἀναθεμάτων". Στό ξενόγλωσσο κείμενο τῆς συμφωνίας μεταξύ παπικῶν καί Φαναρίου τό 1965 δέν ἀναφέρεται "ἄρση ἀναθεμάτων" ἀλλά κάτι πολύ χειρότερο. Ἐκεῖ ἀναφέρεται "ἄρση ἀκοινωνησίας" δηλαδή "ἄρση τοῦ Σχίσματος" τό ὁποῖο σημαίνει «Ἕνωση τῶν Ἐκκλησιῶν». Δηλαδή οἱ Ἐκκλησίες εἶναι πιά ΜΙΑ !!! Ἄρα μποροῦν οἱ Ὀρθόδοξοι νά κοινωνοῦν τά παπικά ἄζυμα καί ἀντιστρόφως οἱ παπικοί νά κοινωνοῦν τό πανάχραντο σῶμα καί αἷμα τοῦ Κυρίου, ὄντες ἀβάπτιστοι. Στό ἑλληνικό, ὅμως, κείμενο ἀναφέρεται ὡς "ἄρση ἀναθεμάτων", πού εἶναι ὅρος μικρότερης σοβαρότητας καί ἀκούγεται ἠπιότερα, γιά νά μήν καλο- καταλάβει ὁ λαός καί ξεσηκωθεῖ.

Συνεπῶς, ἄν ἡ Ζ΄ Οἰκ. Σύνοδος, πού ἀναθεμάτισε κάθε κακόβουλη διδασκαλία (καί τούς ἀρχηγούς της) καί κάθε ἕναν πού δέν ἀκολουθεῖ τίς προφορικές ἤ γραπτές παραδόσεις, εἶχε λάθος, τότε γιά αἰῶνες ἀκολουθοῦμε μία ἐκκλησία πού δέ στηρίζεται στήν ἀλήθεια. Ἀκολουθοῦμε μία πλάνη, μία ἀκόμα αἵρεση, καί ὅ,τι ἀλλαγές ἤ διαφοροποιήσεις ἔχουν γίνει ἐντός αὐτῆς (Κολλυβαδικό ζήτημα, Παλαιό - Νέο ¨Ημερολόγιο, κλπ.) εἶναι ὅλα ἐκφράσεις τῆς ἀρχικῆς πλάνης, δηλαδή ὅλα πλάνες. Ἄρα πρός τί ὁ καυγᾶς; Πρός τί νά μιλᾶμε γιά Παλιό ἤ Νέο; Λάθος καί τά δύο ἀφοῦ εἶναι λάθος ἡ ρίζα. Ὁπότε πᾶμε γι' ἄλλα. Πᾶμε πίσω νά ψάξουμε, ποῦ στράβωσε ἡ δουλειά καί νά ξαναβροῦμε τό νῆμα. Ἄν ... μᾶς ἐνδιαφέρει ἡ ἀλήθεια.

Ἄν, ὅμως, ἡ ἐκκλησία τοῦ Νέου Ἡμερολογίου, πού σήκωσε τά ἀναθέματα (καί τό Σχίσμα) καί ἐνεργεῖ ἀντίθετα στίς ἀποφάσεις τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων ἔχει λάθος, τότε αὐτή εἶναι μία ἐκκλησία πού δέ στηρίζεται στήν ἀλήθεια.

Ὁ χριστιανός ὀφείλει, ἔχει χρέος, νά ψάξει καί νά βρεῖ τήν ἄκρη.


* * * * * * *

Η Ζ΄ Οἰκουμενική Σύνοδος τό 787 μ.Χ. δίνει ὁριστική λύση στό θέμα τῆς Εἰκονομαχίας, ἀνακεφαλαιώνει ὅλες τίς προηγούμενες Οἰκουμενικές Συνόδους καί ἀναθεματίζει ὅλες τίς αἱρέσεις καί ὅλους τους ἀρχηγούς τῶν αἱρέσεων (Συνοδικό της Ὀρθοδοξίας). Ἡ Ἐκκλησία συνεχίζει τήν πορεία της στό χρόνο, ἀναδεικνύει ἁγίους, καί μάλιστα μεγάλους, σέ ὅλες τίς κατοπινές ἐποχές καί βρίσκεται σέ ἀπόλυτη ἁρμονία μέ τή διδασκαλία τοῦ Κυρίου καί τῶν προηγούμενων μεγάλων Πατέρων καί Διδασκάλων της.

Τό 1924 μ.Χ. ἀντικανονικά, (ἐνάντια δηλαδή στούς Κανόνες τῆς Ἐκκλησίας), καί χωρίς τήν συμφωνία ὅλων τῶν Ἐκκλησιῶν, ὡς ὤφειλε, παράνομα καί προδοτικά, ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδας καί τό Πατριαρχεῖο Κωνσταντινουπόλεως, ἀλλάζουν ἡμερολόγιο μέ τό πρόσχημα τῆς ἀστρονομικῆς ἀκρίβειας, παρά τίς ἀντιδράσεις τοῦ λαοῦ καί τίς διαμαρτυρίες 4 τῶν ἄλλων Πατριαρχείων καί τῶν κατά τόπους Ἐκκλησιῶν. Εἰσάγεται ἔτσι, βιαίως καί μέ τήν βοήθεια τῶν δυνάμεων καταστολῆς, (τῆς χωροφυλακῆς), τό παπικό, Γρηγοριανό ἡμερολόγιο, τό ὁποῖο εἶναι καταδικασμένο ἀπό τρεῖς Πανορθοδόξους Συνόδους (1583, 1587, 1593 μ.Χ.) ἤδη ἀπό τήν ἐποχή πού ἐμφανίστηκε (1582 μ.Χ.).

Ἡ ἀλλαγή ἔγινε μέ δόλο καί ἀντικανονικά, διότι ἦταν μία προσπάθεια ἑνώσεως τῶν "ἐκκλησιῶν", βασισμένη στήν αἱρετική ἐγκύκλιο τοῦ 1920, καί, ὡς ἐκ τούτου, οἱ πρωτεργάτες τῆς ἀλλαγῆς, καί οἱ συνεχιστές τους, φέρνουν ἀκέραια τήν εὐθύνη λόγῳ τοῦ δόλου καί τῆς κακῆς τους προαιρέσεως.

Καί τό ἐρώτημα πού ὑποβάλλει ὁ πολύς κόσμος, ὁ κόσμος πού δέν γνωρίζει, εἶναι :

Γιατί ἄλλαξαν τό ἡμερολόγιο ἀφοῦ ἡ ἀστρονομική ἀκρίβεια δέν ἦταν ὁ ἀληθινός λόγος; Ἀφοῦ ἡ ἀστρονομική ἀκρίβεια εἶναι πρόφαση, ποιά εἶναι ἡ ἀληθινή αἰτία; Εἶναι τόσο σοβαρό αὐτό; Ἀφοῦ θέλανε νά μεθοδεύσουν τήν ἕνωση, εἶχε τόσο μεγάλη σημασία τό ἡμερολόγιο; Τελικά, ἔχει τόση δύναμη, τόση σπουδαιότητα τό ἡμερολόγιο στήν Ἐκκλησία; Ἔχει τόση σημασία ἄν γιορτάζουμε μέ τό Νέο ἤ τό Παλιό;

Ὁ ἀληθινός λόγος ἀλλαγῆς τοῦ ἡμερολογίου-ἑορτολογίου ἀναφέρεται στήν αἱρετική ἐγκύκλιο τοῦ Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως τοῦ 1920, (αὐτό τό κατάπτυστο, αἱρετικό καί προδοτικό ἔγγραφο, στό ὁποῖο περιγράφεται βῆμα - βῆμα ἡ μεθόδευση γιά τήν διάλυση τῆς Ἀνατολικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας), καί δέν εἶναι ἄλλος ἀπό τό συνεορτασμό μέ τούς αἱρετικούς Λατίνους (καί κατ' ἐπέκτασιν τούς Προτεστάντες) ὡς πρῶτο βῆμα γιά τήν ἕνωση τῶν "ἐκκλησιῶν". Χωρίς ἐορτολογική ἕνωση ἡ διαφορά τῶν «ἐκκλησιῶν» εἶναι φανερή στό λαό, καί ἕνωση δέν μπορεῖ νά γίνει. Οἱ λοιπές διαφορές (δογματικές, θεολογικές, ἐκκλησιολογικές), πού δέν ἀπασχολοῦν τόν πολύ λαό, διότι δέν ξέρει, οὔτε ἀσχολεῖται, θά δρομολογοῦνταν καί θά ἀπαλείφονταν σιγά-σιγά καί ἀνεπαισθήτως, (ὅπως λέει κι ὁ Καβάφης). Ὅπως κι ἔγινε!

Οἱ ἐχθροί της Ὀρθοδοξίας ἤξεραν πάρα πολύ καλά τήν ἀξία καί τή δύναμη τοῦ ἡμερολογίου-ἑορτολογίου μας, ὅπως, βέβαια, καί οἱ παλιοί Πατέρες πού τό ὑπερασπίστηκαν καί κατεδίκασαν τό Νέο - Γρηγοριανό ἡμερολόγιο. Οἱ μόνοι πού ἀγνοοῦν τήν σπουδαιότητά του εἴμαστε ἐμεῖς, ὁ Ὀρθόδοξος λαός.

Καί βέβαια δέν ἦταν αὐτή ἡ πρώτη φορά πού ἡ Ἐκκλησία ἀρνήθηκε νά ἀλλάξει ἡμερολόγιο. Ἀπό πολύ παλιότερα καί ἐπανειλημμένως, ὀρθόδοξοι μαθηματικοί καί ἀστρονόμοι εἶχαν προτείνει ἀλλαγές στό ἡμερολόγιο, γιά τακτοποίηση τῆς ἀστρονομικῆς ἀκρίβειας, (ὅπως π.χ. τό 1324 ὁ Νικηφόρος Γρηγορᾶς, τό 1371 οἱ Ἰσαάκιος καί Ματθαῖος, τό 1425 ὁ Πλήθων Γεμιστός), ἀλλά ἡ Ἐκκλησία δέν ἀποδέχτηκε τίς κατά καιρούς προτάσεις, ἐξηγῶντας, ὅτι τέτοια ἐνέργεια θά φέρει ἀκαταστασία καί δέν θά προκύψει κανένα ὄφελος. Τήν Ἐκκλησία δέν τήν ἐνδιαφέρει ἡ ἀστρονομική ἀκρίβεια.

Δέν ἔχει κανένα οὐσιαστικό νόημα οὔτε γιά τήν σωτηρία τῶν ψυχῶν, πού εἶναι ἡ πρώτη καί σπουδαιότερη φροντίδα της, οὔτε γιά τήν ἀκρίβεια τῶν δογμάτων καί τῆς διδασκαλίας της. Ὑπενθυμίζει, ὅτι καί οἱ ἀρχαῖοι Πατέρες τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου (325 μ.Χ.) γνώριζαν πολύ καλά, ὅτι τό ἡμερολόγιο εἶχε ἤδη σφάλμα 3-4 ἡμερῶν στήν ἐποχή τους, ἀλλά αὐτό δέν τούς ἐμπόδισε νά τό υἱοθετήσουν, καί πάνω του νά στηρίξουν ὅλον τόν ἑορτολογικό κύκλο τῆς Ἐκκλησίας. Δηλαδή τό θέμα τῆς ἀλλαγῆς τοῦ ἡμερολογίου δέν ἦταν κάτι ἄγνωστο στούς Πατέρες τοῦ 16ου αἰῶνα, ὅταν ὁ πάπας ἄλλαξε τό ἡμερολόγιο στή Δύση, οὔτε, ὅταν προδοτικά προχώρησαν στήν ἀλλαγή τό 1924 οἱ πουλημένοι «ποιμενάρχες» μας. Κομίζει γλαύκας εἰς τάς Ἀθήνας, ὅποιος ἰσχυρίζεται κάτι τέτοιο. Καί, βεβαίως, προσβάλλει, πρῶτον, τήν Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ, διότι ὑπονοεῖ, ὅτι ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι ἕνα σκοταδιστικό σύστημα πού ἀρνεῖται τήν γνώση, τήν ὑλική πρόοδο καί τίς ἐπιστημονικές ἀνακαλύψεις καί, δεύτερον, τό κῦρος καί τήν ἀξία τῶν Πατέρων, οἱ ὁποῖοι πάντοτε ὑπῆρξαν φωτεινά πνεύματα, πολλοί ἀπ' αὐτούς, κορυφαῖοι ἐπιστήμονες καί διδάσκαλοι, ἀκόμα καί τῆς θύραθεν παιδείας, πάντοτε, ὅμως, ἤξεραν νά ξεχωρίζουν τήν ἀσύγκριτη 5 ἀνωτερότητα τῆς θεϊκῆς γνώσεως πού ὁδηγεῖ στή θέωση καί τήν ἁγιότητα.

Ἀντιθέτως βλέπουμε, ποῦ ὁδηγεῖ τόν πλανήτη ἡ προσκόληση στήν ὕλη (ἀκόμα καί ὡς ἐπιστήμη, τεχνολογία, ἔρευνα ἤ φιλοσοφία) τοῦ δυτικοῦ κόσμου. Μᾶς ὁδηγεῖ μέ μαθηματική ἀκρίβεια στήν καταστροφή. Διότι «πᾶσά τε ἐπιστήμη, χωριζομένη δικαιοσύνης καί πάσης ἄλλης ἀρετῆς, πανουργία, οὐ σοφία φαίνεται» (Πλάτων, Μενέξενος, 247α). Ἄν ἡ ἐπιστήμη δέν ὑπηρετεῖ τόν ἄνθρωπο καί τή σωτηρία του, εἶναι μάταιη κι ἐπικίνδυνη.

Ὅμως ἡ Ἐκκλησία δέν ἔχει ἡμερολόγιο.

Αὐτό πού ἔχει ἡ Ἐκκλησία εἶναι Ἑορτολόγιο. Δηλαδή ἕνα ἡμερολόγιο, πάνω στό ὁποῖο ἔστησε ὅλες τίς ἑορτές της. Σκοπός τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ Ἡμερολογίου, (πού τότε γίνεται Ἑορτολόγιο), εἶναι ὁ ἐξαγιασμός τοῦ χρόνου. Γιά τήν Ἐκκλησία ἡ ἀρίθμηση τῶν ἡμερῶν δέν ἔχει κανένα νόημα. Τό ἡμερολόγιο γιά τήν Ἐκκλησία εἶναι ἕνας φέρων ὀργανισμός. Ἕνας σκελετός. Ἕνα σασί. Εἶναι ἀδύνατον νά ἀλλάξει τό ἡμερολόγιο καί νά μήν πειραχτεῖ ὁ κύκλος καί ἡ σειρά τῶν ἑορτῶν της. Τό ἄν οἱ Ἅγιοι Πατέρες κέντησαν τίς γιορτές σέ καμβά Ἰουλιανοῦ, σημασία δέν ἔχει ὁ καμβάς ἀλλά τό δημιούργημα πάνω στόν καμβά. Ἄν θελήσει κάποιος νά καταργήσει τόν καμβά πάνω στόν ὁποῖο κεντήθηκε ὁ ἑορταστικός κύκλος καί νά τόν ἀντικαταστήσει μέ νεώτερο, πλέον σύγχρονο καί ἀποδεκτό, τί θά γίνει; Ἐ, εἶναι ἁπλό. Θά καταστραφεῖ τό δημιούργημα !

Μά, λένε, ἄν ἀφήναμε τό Ἰουλιανό, σέ κάποιες χιλιάδες χρόνια θά γιορτάζαμε Χριστούγεννα τό καλοκαίρι. Λοιπόν, καί τί πειράζει αὐτό; (χώρια πού, καί μέ τό Γρηγοριανό, σέ κάποιες ἄλλες χιλιάδες χρόνια πάλι καλοκαίρι θά γιορτάσουμε τά Χριστούγεννα μέ ἀντίθετης κατευθύνσεως σφάλμα). Μήπως στό νότιο ἠμισφαίριο δέν γιορτάζουν Χριστούγεννα ντάλα καλοκαίρι; Τί εἶναι ἐντέλει αὐτό πού κάνει τά Χριστούγεννα; Τά χιόνια στό καμπαναριό καί τά ἐλαφάκια τοῦ Σάντα Κλάους ἤ τό ντεκόρ τῶν βιτρινῶν; (γιά τά δικά μας τά ἔθιμα δέν γίνεται πλέον λόγος, τά περιφρονήσαμε). Στή φάτνη περιμένουμε νά γεννηθεῖ ὁ Κύριος ἤ στίς καρδιές μας; Τό ἡμισφαίριο κάνει τή Γέννηση ἤ οἱ ἁμαρτίες μας; Γιά νά προλάβει χειμερινούς Ὀλυμπιακούς ἦρθε ὁ Κύριος ἤ γιά νά μᾶς σώσει;

Τό σημαντικό πρᾶγμα γιά τήν Ἐκκλησία δέν εἶναι οἱ ἡμερομηνίες, ἀλλά οἱ ἑορτές. Εἶναι ἀπό τούς πλέον θεμελιώδεις κανόνες της. Εἶναι μία θεμελιώδης ἀρχή πού τονίζεται ἀπό τήν Α΄ Οἰκουμενική Σύνοδο καί ἕνας ἀπό τούς βασικότερους λόγους πού συνεκλήθη τό 325 μ.Χ. Γνώριζαν οἱ Πατέρες, ὅτι τό τότε ἰσχῦον ἡμερολόγιο (τό Ἰουλιανό, σημερινό Παλιό) εἶχε ἤδη χάσει 3-4 ἡμέρες, ἀλλά οὐδόλως τούς ἐνόχλησε τό γεγονός.

Τήν Ἐκκλησία δέν τήν ἐνδιαφέρει ἡ ἀστρονομική ἀκρίβεια, ἀλλά ἡ ἐορτολογική ἑνότητα, δηλαδή, νά ἑορτάζουν ὅλοι οἱ χριστιανοί μαζί καί νά μήν ἐμπαίζονται ἀπό τούς ἀλλόθρησκους, ὅπως μέ ἔμφαση τονίζεται στά πρακτικά τῶν Συνόδων καί μέ ἔμφαση ἐπεσήμανε καί ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος, πού συνεκάλεσε τήν Α΄ Οἰκουμενική Σύνοδο. Μόνο ἡ ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας, τῆς στρατευόμενης μέ τήν θριαμβεύουσα ἔχει νόημα, ἡ συνέχεια δηλ τῆς ἑνιαίας ἑνοποιητικῆς ἐκκλησιαστικῆς καί πατερικῆς παράδοσης.

"… καί μίαν ἔδειξας, Δέσποτα, Ἐκκλησίαν ἀνυμνοῦσάν σε τοῖς ἐπί γῆς καί οὐρανοῦ συμφώνως ψάλλουσιν" (Παρακλητική, ἦχος δ΄, ἀναστάσιμος κανόνας Κυριακῆς πρωί, ὠδή η΄, α΄ τροπάριο).

Πόσο πιό ξεκάθαρα νά μᾶς τό πεῖ ἡ ἴδια ἡ Ἐκκλησία, πού διά τοῦ ὑμνογράφου της δηλώνει κατηγορηματικά, ὅτι μόνο μία Ἐκκλήσια ὑπάρχει σέ οὐρανό καί γῆ (θριαμβεύουσα καί στρατευομένη ἑνωμένη), πού ἀνυμνεῖ "συμφώνως", (ταυτοχρόνως, σέ πλήρη συμφωνία καιροῦ), τόν Κύριο; Τό ἴδιο λέει καί ἡ εὐχή τοῦ Ἁγίου Σωφρονίου Ἱεροσολύμων, πού διαβάζουμε τά Ἅγια Θεοφάνεια, κατά τήν τέλεση τοῦ Μεγάλου Ἁγιασμοῦ:

"Σήμερον τά ἄνω τοῖς κάτω συνεορτάζει, καί τά κάτω τοῖς ἄνω συνομιλεῖ".

Πῶς συνεόρτασαν, δηλαδή, τά Φῶτα οἱ 6 ἀδελφοί μας τοῦ Νέου; Μήπως ἄλλαξε ἡμερολόγιο καί ὁ οὐρανός; Ἄλλαξαν οἱ ἅγιοι ἑορτολόγιο; Μήπως ἡ θριαμβεύουσα Ἐκκλησία, στήν ὁποία ἀνήκουν καί οἱ πατέρες τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου πού θέσπισαν τό ἑορτολόγιο ἄλλαξε γνώμη;

Ἐκεῖ, δίπλα στό θρόνο τοῦ Κυρίου τῆς δόξης, παίζει μεγαλύτερο ρόλο ἡ ἀστρονομική ἀκρίβεια ἀπό τήν ἐορτολογική ἑνότητα; Μήπως ἡ νεφέλη στό Θαβώρ ἤ τό πισωγύρισμα τοῦ Ἰορδάνη ἐμφανίζονται μέ τό Νέο, ἤ μήπως ἡ Βηθλεέμ καί τά Ἱεροσόλυμα ἔπαψαν νά ἑορτάζουν μέ τό Παλαιό; Καί, ἐντέλει, ἀφοῦ Χριστούγεννα καί Θεοφάνεια γιορτάστηκαν δυό φορές, μέ Παλιό καί Νέο, οἱ οὐρανοί πότε γιόρτασαν;

Διότι, "Κύριος οὐ μυκτηρίζεται", οἱ οὐρανοί δέν γιορτάζουν δύο φορές τήν ἴδια γιορτή.

Καί τό ἑορτολόγιο δέν εἶναι οὔτε Νέο, οὔτε Παλαιό. Εἶναι ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟ.

Αὐτή εἶναι ἡ βάση καί ἡ ἀρχή τῆς Ἐκκλησίας. Γι' αὐτό καί οἱ Ἅγιοι Πατέρες θέσπισαν "αἰώνιο Κανόνα", κανείς νά μήν πειράξει εἰς τό ἑξῆς τό Ἑορτολόγιο, κανείς νά μήν διασαλεύσει τήν τάξη καί τήν ἑορτολογική ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας, γιά τήν ὁποία τόσοι καί τόσοι ἀγῶνες ἔγιναν μέχρι νά ἐπιτευχθεῖ, καί γι' αὐτό ἡ Ἐκκλησία φρόντισε νά τό διαφυλάξει καί νά τό περιφρουρήσει μέ βαριά ἐπιτίμια γιά τά ὁποῖα οἱ καινοτόμοι κρατοῦν σιγήν ἰχθῦος ...

Ἐξάλλου, ἄν ὑπῆρχε τέτοια ἀγωνία γιά τήν ἀστρονομική ἀκρίβεια, γιατί δέν υἱοθετήθηκαν τά ἀκόμα τελειώτερα ἡμερολόγια τοῦ 20ου αἰῶνα, ἀλλά ἕνα, ἐπίσης ἀτελές, τοῦ 16ου αἰῶνα; Τό κύριο ἐπιχείρημα, (δηλαδή ἡ πρόφαση), ἦταν τό σφάλμα τοῦ Ἰουλιανοῦ. Καί ἀλλάξανε ἕνα λανθασμένο ἡμερολόγιο μέ ἄλλο ἐπίσης λανθασμένο. Λιγότερο λανθασμένο, ἀλλά λανθασμένο. Τόση ὑποκρισία!!!

Τό ἀνοσιούργημα τῶν πρωταγωνιστῶν τῆς ἀλλαγῆς δέν καλύπτεται μέ καμμιά ψευτοδικαιολογία. Οἱ Ἑβραῖοι, γιά παράδειγμα, ἔθνος ἄκρως ἐμπορικό καί τετραπέρατο, πρωτοπόρο σήμερα παγκοσμίως σέ κάθε ἐπιστημονική καί τεχνολογική καινοτομία, καθορίζουν τό ἑορτολόγιό τους βάσει τοῦ παραδοσιακοῦ τους σεληνιακοῦ ἡμερολογίου. Πρόκειται γιά ἕνα, ὄχι ἁπλῶς παλαιό, ἀλλά, πρωτόγονο ἡμερολόγιο μέ σεληνιακούς μῆνες καί ἡλιακά ἔτη. Ὑπάρχει, ὅμως, κανείς πού νά πιστεύει, ὅτι αὐτοί οἱ ἄνθρωποι εἶναι ὀπισθοδρομικοί ἤ τούς ἐμποδίζει σέ τίποτα νά χρησιμοποιοῦν ταυτοχρόνως καί τό σημερινό Νέο ἡμερολόγιο γιά τίς δουλειές καί τίς συναλλαγές τους μέ ὅλο τόν κόσμο; Ἄς σοβαρευτοῦμε. Ὅλα αὐτά δείχνουν, ὅτι ἡ σκοπιμότητα τῆς ἀλλαγῆς τοῦ ἑορτολογίου εἶναι ξεκάθαρα θέμα προδοσίας !

Ἕνα κοινό σανίδι μποροῦμε νά τό κάψουμε, νά τό ποδοπατήσουμε, νά τό πετάξουμε ἄθυρμα τοῖς κυσί, (παίγνιο στά σκυλιά). Ὅταν ὅμως πάνω του ζωγραφιστεῖ ἡ εἰκόνα τοῦ Κυρίου ἤ τῆς Παναγίας ἤ τῶν Ἁγίων μας, τό προσκυνοῦμε καί τό εὐλαβούμαστε. Δέν τό καταστρέφουμε. Ὄχι γιά τό σανίδι, ἀλλά γιά τόν εἰκονιζόμενο. Ἔτσι καί τό ἡμερολόγιο, - τό ὁποιοδήποτε ἡμερολόγιο - ὅταν πάνω του κεντηθεῖ ὁ ἑόρτιος κύκλος τῆς Ἐκκλησίας, δέν εἶναι πιά ἕνα ἡμερολόγιο, πού σήμερα εἶναι καί αὔριο τό πετᾶμε στά σκουπίδια, ἀλλά εἶναι τό Ἐκκλησιαστικό ἡμερολόγιο, δηλαδή τό Ἑορτολόγιο.

Ἀγνοεῖ ὁ πολύς ὁ κόσμος, ὅτι μεταξύ τῶν Πατέρων τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου ὑπῆρχαν ἄνθρωποι μέ πολύ ὑψηλή γνώση τῶν μαθηματικῶν καί τῆς ἀστρονομίας.

Εἰδικά οἱ Πατέρες τῆς Ἀλεξάνδρειας πού ἦταν τό κέντρο τῆς Μαθηματικῆς ἐπιστήμης καί Ἀστρονομίας στά χρόνια της Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου.


* * * * * * * *



ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

12 comments:

  1. Την άρση των αναθεμάτων ἠ ακοινωνησίας στο λατινικό κειμενο,γιατι οι παπικοί, για την ακοινωνησια ενδιαφέρονταν την έκανε ο Αθηναγορας.Δειξτε μου ποια εκκλησία αποδέχτηκε είτε γραπτώς, είτε με συνοδο την μονομερή και αντικανονική άρση;
    Από όσο γνωρίζω καμμιά,αντιθετως υπήρχαν παμπολλες αντιδράσεις με διακοπή και της μνημόνευση του.Για αυτο σας παρακαλώ να είστε ορθοί, την άρση την έκανε ο Αθηναγορας μόνος του ,όχι η νεοημερολογιτικη ,όπως λέτε εκκλησία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μᾶλλον ἀγαπητέ μου θὰ πρέπει νὰ κάνεις ἀντιστρόφως τὸ ἐρώτημα: ΠΟΙΑ ΤΟΠΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΔΕΝ ΑΠΟΔΕΧΤΗΚΕ ΕΙΤΕ ΓΡΑΠΤΩΣ ΕΙΤΕ ΜΕ ΣΥΝΟΔΟ τὴν μονομερῆ καὶ ἀντικανονικὴ ἄρση! Ὑπήρξαν μόνο ΜΕΜΟΝΩΜΕΝΕΣ ἀντιδράσεις ἀγαπητέ μου φίλε καὶ τίποτα ἄλλο!

    Τί γραφοῦν ὅμως οἱ Οἰκουμενιστὲς;

    Η διεξαγωγή διαχριστιανικών και διαθρησκειακών διαλόγων δεν είναι σύγχρονη μέθοδος και επινόηση. Είναι παραδοσιακή πρακτική της Εκκλησίας μας η οποία ανάγεται στους αποστολικούς χρόνους. Στη σύγχρονη εποχή, οι διάλογοι οι οποίοι διεξάγονται από την Ορθόδοξη Εκκλησία με επικεφαλής το Οικουμενικό Πατριαρχείο, δεν στηρίζονται μόνο στην απόφαση μιας τοπικής Εκκλησίας, αλλά διεξάγονται με την συναπόφαση όλων των κατά τόπους Ορθοδόξων Εκκλησιών, με πανορθόδοξη σύμπνοια και συμφωνία και οι αρχές διεξαγωγής έχουν θεσμοθετηθεί από τις Πανορθοδόξους Διασκέψεις (http://fanarion.blogspot.gr/2013/08/blog-post_5.html)

    Ο Μητροπολίτης Πειραιώς, μόνος αυτός, αναθεματίζει ουσιαστικά το Οικουμενικό Πατριαρχείο (που έχει την πρωτοβουλία και τον συντονισμό των διαλόγων), την Εκκλησία της Ελλάδος στην οποία ανήκει (και η οποία με πρόσφατη συνοδική της απόφαση επαναβεβαίωσε τη συμμετοχή της στους διαλόγους), τα πρεσβυγενή πατριαρχεία και όλες τις Ορθόδοξες Εκκλησίες που μετέχουν των διαλόγων και διδάσκουν (http://panagiotisandriopoulos.blogspot.gr/2012/03/blog-post_10.html)

    Στις 21 Σεπτεμβρίου 1963 ο πάπας Παύλος Στ΄ γνωστοποίησε την απόφασή του για προσκύνημα στους Αγίους Τόπους. Η είδηση έκανε το γύρο του κόσμου και ο πατριάρχης Αθηναγόρας όταν ερωτήθηκε δήλωσε πως: «Αν ο Πάπας μας αναγγείλει επίσημα την απόφασή του θα προσκληθεί ζωηρό το ενδιαφέρον μας για αυτήν». Στη σκέψη του η μακρά ποιμαντική εμπειρία του σε χώρους διχασμών είχε εδραιώσει ένα «βίωμα ενότητας», το οποίο συναντήθηκε με το Πανορθόδοξο αίτημα (26-30/9/1963.) για ένα Διάλογο «επί ίσοις όροις».

    Έκτοτε οι δύο πρώτες αυτές Συναντήσεις λογίζονται ως Ιερές και Χριστοθέλητες πράξεις αφού εγκαινίασαν την πορεία του Διαλόγου της Αγάπης. Ας σημειωθεί ότι επί μισό αιώνα προσκομίστηκαν στην Ιστορία της Εκκλησίας άλλες έξη (6) Επανασυναντήσεις Πάπα και Πατριάρχη και εγκαινιάστηκαν οι συνεορτασμοί των εκατέρωθεν θρονικών εορτών στις οποίες κατατέθηκαν σπουδαία κείμενα και επί πλέον έγιναν: η Άρση των Αναθεμάτων και η Επανακομιδή πολλών ιερών λειψάνων στην Ορθοδοξία και εκδηλώθηκε δημόσια η ταυτότητα θέσεων για την παγίωση της ειρήνης, την προστασίας της φύσεως, καθώς και η καταδίκη της βίας και της πείνας και πολλές άλλες κοινές θετικές παρεμβάσεις που καταγράφηκαν ως θετικά βήματα στην σύγχρονη Εκκλησιαστική Ιστορία.
    (http://fanarion.blogspot.gr/2014/01/blog-post_13.html)

    Τὰ ἴδια ἔχει ἀναφέρει πολλάκις ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος καὶ δὲν τὰ ἀναφέρω διὰ συντομία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μεμομωμένη αντίδραση είναι που σχεδόν όλο το άγιον όρος,ακόμα και οι πιο ήπιοι διέκοψαν το μνημόσυνο;

      Θα σας παραθέσω αντιδράσεις καθόλη την διάρκεια της θητείας του Αθηναγόρα.

      http://3.bp.blogspot.com/-KqwtsmkLobg/T_rnDU17VQI/AAAAAAAAAto/ywy6zWFKJcE/s640/9.jpg

      http://1.bp.blogspot.com/-YRQo3uyDMCc/T_rpFdQp40I/AAAAAAAAAtw/MyseMByS3ZI/s320/eleutheria+5-1-64.jpg


      http://2.bp.blogspot.com/-1iZyy6ERSIs/T_rshwpv1gI/AAAAAAAAAuM/IK_82iqeXos/s400/eleutheria+8-1-64.jpg

      http://4.bp.blogspot.com/-CdWuGcNYwmM/T_rtFYPp2YI/AAAAAAAAAuU/LJFFoRqk4lE/s320/12.jpg

      «με πολλήν δυσμένειαν επληροφορήθη την πρωτοβουλίαν του Οικουμενικού Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως Παν. Αθηναγόρα. Ουδείς έχει το δικαίωμα να προβαίνη εις παρομοίας πράξεις. Το δικαίωμα έχει μόνον ολόκληρος η Ορθοδοξία». (Δήλωση του Αρχιεπισκόπου Αθηνών Χρυσοστόμου, εφημ. Ορθόδοξος Τύπος, Νοέμβριος 1965).

      Μετὰ τὴν συνάντησιν καὶ συμπροσευχὴν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κυροῦ Ἀθηναγόρου εἰς τὰ Ἱερασόλυμα μὲ τὸν Πάπαν τῷ 1964, ὁ ἀρχιμανδρίτης τότε Αὐγουστῖνος Καντιώτης εἶχε ζητήσει μὲ ἔκτακτον ἔκδοσιν τῆς «Χριστιανικῆς Σπίθας» τὴν καθαίρεσίν του (βλ. φ. 268/Ἰαν. 1964).


      Υ.Γ. Βρήκατε το κατάλληλο μπλογκ να βάλετε, ο συγκεκριμένος κύριος δεν δημοσιεύει ουτε καν τα σχόλια που δεν του αρέσουν,δηλαδη κατά του οικουμενισμού.

      Διαγραφή
    2. Τὸ ἴδιο πράγμα λέμε ἀγαπητέ. Ἤδη ἐδῶ καὶ ἀρκετὸ καιρὸ δημοσιεύω τὶς ἀντιδράσεις ἐπὶ Πατριάρχου Ἀθηναγόρα.

      http://entoytwnika1.blogspot.gr/2015/05/26.html

      Ἐπιμένω ὅτι ἦταν μεμονωμένες.

      Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος ὄντως ἀντέδρασε μὲ απλὴ δήλωση καὶ τίποτα ἄλλο!

      Οἱ Ἁγιορεῖτες (ὄχι ὅλο το Ἅγιον Ὅρος) ἀντέδρασε, καὶ ἔπειτα σὲ σχετικὸ μικρὸ χρονικὸ διάστημα ἐπανέφερε τὸ μνημόσυνο.

      Ὁ μακαριστὸς Αὐγουστίνος Καντιώτης μὲ ἄλλους δύο Ἀρχιερεῖς διέκοψαν τὸ μνημόσυνο καὶ πάλι σὲ πολὺ μικρὸ διάστημα τὸ ἐπανέφεραν.

      Πῶς δὲν ἦταν μεμονωμένες; Μὴ μεμονωμένες ἐννοῶ νὰ ἀντιδράσει Η ΚΑΘ΄ ΟΛΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ δηλ. οἱ Τοπικὲς Ἐκκλησίες καὶ Πατριαρχεῖα, εἴτε μὲ Συνοδικὲς Ἐγκυκλίους, εἴτε μὲ διακοπῆ μνημοσύνου κ.λπ.

      Διὰ τὸ μπλὸκ ποὺ ἀναφέρεις, δὲν διαφωνῶ, ἀλλὰ ἤθελα ἁπλὰ νὰ σοῦ δείξω τί ἀναφέρουν Οἰκουμενιστικοὶ καὶ φιλοοικουμενιστικοὶ κύκλοι.

      Διαγραφή
    3. Το μνημόσυνο το επανέφεραν επί πατριάρχου Δημητρίου και όχι εξαρχής,επι Αθηναγόρα δεν το επανέφεραν.

      Διαβαστε αυτο αν δεν το έχετε διαβάσει

      http://www.ierakatixisis.com/2014/12/blog-post_42.html

      Διαγραφή
    4. Οὐδόλως ἀντιλέγω! Μήπως ὅμως ὁ Πατριάρχης Δημήτριος εἶχε διαφορετικὴ γραμμὴ ἀπὸ τὸν Προκάτοχό τοῦ Ἀθηναγόρα ὥστε νὰ ἐπαναφέρουν τὸ μνημόσυνο; Ἡ μήπως ὁ κ. Βαρθολομαῖος δὲν συνεχίζει πιστὰ τὴν Οἰκουμενιστικὴ γραμμὴ τοῦ Φαναρίου;

      Διαγραφή
    5. 1) Το θέμα δεν είναι αν θα εορτάζονται τα Χριστούγεννα το καλοκαίρι. Δεν είναι αυτό το πρόβλημα. Το πρόβλημα θα είναι αν κάποτε τα Χριστούγεννα θα εορτάζονται μετά την αρχή του Τριωδίου ή πολύ περισσότερο μαζί με το Πάσχα.
      2) Γιατί είναι "κακό" ημερολόγιο το Γρηγοριανό; Επειδή το δημιούργησε ένας Πάπας (αιρετικός); Και το Ιουλιανό είναι δημιουργία ενός Παγανιστή Ειδωλολάτρη και Δολοφόνου; Γιατί το επέλεξε η Α΄ Οικ. Σύνοδος;;;
      3) Το θέμα λοιπόν του Ημερολογίου είναι ουσιώδης θέμα ή πρόφαση;

      Ειλικρινώς περιμένω μία απάντησή σας...

      Διαγραφή
    6. Οι Οικ. Σύνοδοι σε κάποιες περιπτώσεις έχουν πάρει αποφάσεις ενάντια στις Αποστολικές επιταγές (πχ αγαμία επισκόπων) και σήμερα πολλές ορθόδοξες τοπικές Εκκλησίας (πχ Ρωσική) έχουν πάρει αποφάσεις ενάντια στις Οικ. Συνόδους (πχ δεύτερος γάμος κληρικών). Αναφέρω τα πιο απλά παραδείγματα. Ποιος λοιπόν είναι τέλειος στα μάτια του Κυρίου;

      Διαγραφή
    7. Οι Αντίχριστοι Ισλαμιστές έχουν φτάσει κι αλωνίζουν μέχρι την καρδιά της Ευρώπης κι εμείς οι μίζεροι ζούμε στον μικρόκοσμό μας και κυνηγάμε "πουλημένους" και "προδότες" Ορθοδόξους Ιεράρχες και κληρικούς. Είμαστε άξιοι της μοίρας μας...

      Διαγραφή
    8. Ἀγαπητέ, προς αποφυγήν διαιρέσεως των χριστιανών και σχισμάτων των Εκκλησιών, καθιέρωσαν οι άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας, όπως πάσα τροποποίησις, αφορώσα το Διοικητικόν μέρος της Εκκλησίας, και τον χρόνον και τον τρόπον της εκδηλώσεως της Θείας λατρείας, μη γίνηται μονομερώς, αλλ΄ από κοινής συμφωνίας απασών των ορθ. Εκκλησιών, και δια Συνόδων οικουμενικών». Ἔτσι ἔγινε μὲ τὴν Α΄ Οἰκ. καὶ ἀποδέχθησαν πάντες! Δὲν ἔγινε τὸ ἴδιο ὅμως μὲ τὴν εἰσαγωγὴ τοῦ Γρηγοριανοῦ, τοῦ δῆθεν ''διορθωμένου Ἰουλιανοῦ''! Γιατί εἶναι ''κακό'' το Γρηγοριανό; Πρωτίστως σὲ παραπέμπω ἐδῶ διὰ τὰ παλαιότερα χρόνια:

      http://entoytwnika1.blogspot.gr/2015/09/blog-post_5.html καὶ ἐξηγοῦμαι διὰ σήμερα:

      «Ἀποδοχὴν τοῦ Γρηγοριανοῦ Ἡμερολογίου προτείνει ὁ Μητροπολίτης Σελευκείας, φρονῶν ὅτι ἡ χρησιμοποίησις αὐτοῦ καὶ ὑπὸ τῆς Ἐκκλησίας εἰς οὐδένα κανονικὸν λόγον προσκρούει, ἀποτελεῖ δὲ μάλιστα τὸ πρῶτον βῆμα πρὸς τὴν ποθητὴν Κοινωνίαν τῶν Ἐκκλησιῶν…» (συνεδρίαν τῆς Ι. Συνόδου τοῦ Πατριαρχείου (τῆς 10 Ἰανουαρίου 1919), ὁ Βιζύης (κατόπιν Μαρωνείας) Ἄνθιμος, ὑπέβαλεν πρότασιν «περὶ ἀναθεωρήσεως καὶ μελέτης τοῦ ζητήματος τοῦ Ἡμερολογίου». Ἡ Σύνοδος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, λαβοῦσα ὑπ’ ὄψιν τὴν πρότασιν ταύτην, διώρισεν Ἐπιτροπήν, ἡ ὁποία ὑπέβαλε τὴν σχετικὴν αὐτῆς «Ἔκθεσιν» τὴν 1 Σεπτεμβρίου).

      Σοῦ ὑπενθυμίζω ἐπίσης τὴν Ἐγκύκλιο τοῦ 1920 καὶ τὸ πρῶτο ἄρθρο αὐτῆς:

      «διὰ τῆς παραδοχῆς ἑνιαίου ἡμερολογίου πρὸς ταυτόχρονον ἑορτασμὸν τῶν μεγάλων χριστιανκῶν ἑορτῶν ὑπὸ πασῶν των Ἐκκλησιῶν»!

      Διαγραφή
    9. Ποιὲς αὐτὲς οἱ «Ἐκκλησίες» καὶ ποιὸς ὁ σκοπὸς τῆς Ἐγκυκλίου; σοῦ θυμίζω καὶ πάλιν τοὺς λόγους τοῦ Οἰκ. Πατριάρχη ἀπὸ τὴν Ἐσθονία (9/2013)

      «Δέν χρειάζεται, λοιπόν, νά τονισθοῦν αἱ ἐκδηλώσεις θρησκευτικοῦ φανατισμοῦ τοῦ παρελθόντος, διά νά καταστῇ αἰσθητόν πόσον οὐτοπικόν ἐφαίνετο τό ἐν ἔτει 1920 Μήνυμα (Ἐγκύκλιος) τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου πρός ἁπάσας τάς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ διά μίαν «εἰρηνικήν προσέγγισιν», τό ὁποῖον ἀπετέλεσε τήν ἀφετηρίαν τῆς ἀργότερον λαβούσης σάρκα καί ὀστᾶ Οἰκουμενικῆς Κινήσεως κατά τό πρότυπον τῆς τότε Κοινωνίας τῶν Ἐθνῶν».

      Ὁ Πατριάρχης Ἱερεμίας ὀνομάζει αὐτοὺς ποῦ ἀσχολοῦνται μὲ τὶς ἀλλαγὲς τῶν ἡμερολογίων ὡς ''ἀστροθεάμονες'' οἱ ὁποῖοι ὑπέπεσαν εἰς τὴν πλάνη τῶν Χαλδαίων, καὶ ρωτᾶς ποιὸ τὸ κακό;

      Θέλεις καὶ ἄλλη ἀπόδειξη γιατί εἶναι ''κακό'';

      «...Ὅτι δὲ τοιοῦτος εἶναι ὁ μύχιος πόθος (σ.σ. τὸν αναφέρει προηγουμένως: "νὰ προσεγγίσωσι πάσῃ θυσίᾳ τὴν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν μὲ τὰς Ἐκκλησίας τῆς Δύσεως") καὶ σκοπὸς τῶν δύο τούτων μεταρρυθμιστῶν (σ.σ. Μεταξάκη καὶ Παπαδόπουλου) τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, δείκνυται τόσῳ ἐκ μιᾶς ἐρωτήσεως, ἥν ἀπηύθυνε ὁ Ἀντιπρόσωπος τοῦ Μακαριωτάτου ἐν τῷ Πανορθοδόξῳ λεγομένῳ Συνεδρίῳ τῆς Κωνσταντινουπόλεως, ὅσῳ καὶ ἡ ἐκ τῆς ἀποκρίσεως ἥν ἔδωκεν ὁ προεδρεύων Οἰκουμενικός τότε Πατριάρχης Μελέτιος Μεταξάκης. Εἰς πίστωσιν παραθέτομεν αὐτουσίας τὴν ἐρώτησιν καὶ τὴν ἀπόκρισιν. Ἐρώτησις: "Εἶναι ἀνάγκη νὰ μεταρρυθμισθῇ καὶ τὸ Πασχάλιον, ἤ ἀρκεῖ μόνη ἡ προσαρμογὴ τῶν ἀκινήτων ἑορτῶν πρὸς τὰς ἀντιστοίχους ἡμερομηνίας τοῦ πολιτικοῦ ἡμερολογίου;". Ἀπόκρισις: "Μετὰ τὴν ἀποδοχὴν ὑπὸ τῆς Ἐκκλησίας τοῦ νέου ἡμερολογίου διὰ τὰς ἀνἀγκας τὰς βιοτικὰς, ἡ προσαρμογὴ πρὸς αὐτὸ, καὶ δὴ ταχέως, καὶ τοῦ ἑορτολογίου ἀποβαίνει ἀναπόφευκτος. Ἄλλος λόγος ἐπὶ πλέον πρὸς ἄμεσον προσαρμογὴν καὶ τοῦ Πασχαλίου εἶναι ἡ μεγάλη ἠθικὴ σημασία καὶ ἐντύπωσις, ἥν θὰ παραγάγῃ εἰς ὅλον τὸν πεπολιτισμένον κόσμον ἡ διὰ τῆς ἀβιάστου πρωτοβουλίας ταύτης προσεγγίσις τῶν δύο Χριστιανικῶν κόσμων τῆς Ἀνατολῆς καὶ τῆς Δύσεως ἐν τῷ ἐορτασμῷ τῶν μεγάλων Χριστιανικῶν ἐορτῶν" (Γρηγορίου Ευστρατιάδου, περὶ ἡμερολ. σελ. 7).

      καὶ πάλιν:

      «Τότε, ὁ Πατριάρχης αὐτὸς Κωνσταντινουπόλεως εἰσήγαγε τὸ Γρηγοριανόν, Παπικόν ἢ Νέον ῾Ημερολόγιον εἰς τὴν ᾿Εκκλησίαν τῆς Κωνσταντινουπόλεως. Καὶ διὰ τῶν ἰδικῶν του τεχνασμάτων ἐπέτυχε τὴν εἰσαγωγήν του εἰς τὴν ᾿Εκκλησίαν τῆς ῾Ελλάδος
      Εἰσήχθη τὸ νέον ἡμερολόγιον, ὥστε νὰ δύνανται οἱ ᾿Ορθόδοξοι Χριστιανοὶ νὰ ἑορτάζουν τὰ Χριστούγεννα καὶ ἄλλας ᾿Εκκλησιαστικὰς ἑορτὰς ταυτοχρόνως μὲ τοὺς ἑτεροδόξους. Αὐτὸς ὁ νεωτερισμὸς συνελήφθη καὶ εἰσήχθη, ὡς τὸ πρῶτον βῆμα πρὸς ἐπιτυχίαν μιᾶς βιαίας, ψευδοῦς ἑνώσεως τῆς ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας μετὰ τῶν μὴ ᾿Ορθοδόξων. Τὰ συγκεκριμένα ὀφέλη ποὺ θὰ προήρχοντο ἀπὸ μίαν ἕνωσιν αὐτοῦ τοῦ εἴδους ποτὲ δὲν ἐξηγήθησαν». («Μελέτη περί τοῦ Οἰκουμενισμοῦ» τοῦ μακαριστοῦ Καθηγητοῦ Κωνσταντίνου Καβαρνοῦ, τό ὁποῖον ἐξεδόθη ὑπό τοῦ «Ὀρθοδόξου Τύπου» ἐν ἔτει 1997).


      Τὸ ζήτημα εἶναι πασιφανές!

      Διαγραφή
  3. Όσες Εκκλησίες δεν άλλαξαν το εορτολόγιο και έχουν και παλαιό εορτολόγιο και παλαιό πασχάλιο τα Χριστούγεννα δεν θα συμπέσουν ποτέ πριν , μετά η ταυτόχρονα με το Τριώδιο, απλώς η 25η Δεκεμβρίου του Ιουλιανού ημερολογίου με την πάροδο των αιώνων κάποια στιγμή θα μετακινηθεί προς το καλοκαίρι και έτσι οι "παλαιοημερολογίτες θα γιορτάσουν τα Χριστούγεννα το καλοκαίρι, το ίδιο θα συμβεί και με το Πάσχα......η 21η Μαρτίου που λαμβάνεται υπόψη για τον εορτασμό του Πάσχα θα μετακινηθεί σιγά σιγά προς τον Χειμώνα και έτσι οι "παλαιοημερολογίτες" θα γιορτάσουν κάποτε το Πασχα Χειμώνα...... Αντίθετα όμως οι νεοημερολογίτες που έχουν γρηγοριανό ημερολόγιο -εορτολογιο άλλα παλαιό Ιουλιανό πασχάλιο θα γιορτάζουν τα Χριστούγεννα για αρκετές χιλιετίες Χειμώνα (25 Δεκεμβρίου νέου ημερολογίου) όμως λόγω του ότι έχουν Ιουλιανό πασχάλιο και ως περισσότερο εσφαλμένο το Ιουλιανό εφόσον χάνει μία ημέρα σε ποιο τακτικά διαστήματα απ'οτι το Γρηγοριανό, το Πάσχα των νεοημερολογιτών (που συμπίπτει φυσικά με το Πάσχα των γοχ) θα εορταστεί μετά απο χιλιάδες χρόνια ταυτόχρονα μαζί με τα Χριστούγεννα τους...... οπότε αυτοί που έχουν πρόβλημα και κίνδυνο στο να συμπέσουν οι δύο γιορτές είναι οι νεοημερολογίτες και όχι οι ακολουθούντες το πάτριο ημερολόγιο......

    ΑπάντησηΔιαγραφή

 
Top